obstrucció
obstrucció
- ca obstrucció, n f
- es obstrucción
- fr obstruction
- en obstruction
Definició
Acció i efecte d'un jugador d'interposar-se entre un adversari i la pilota per impedir-li una jugada.
Nota
- Una obstrucció es penalitza amb un xut de càstig.
oponent
oponent
- ca adversari, n m
- ca contrari, n m
- ca contrincant, n m
- ca oponent, n m
- ca rival, n m
- es adversario
- es contrario
- es contrincante
- es rival
- fr adversaire
- fr opposant
- fr partenaire
- fr rival
- en contestant
- en opponent
- en rival
Definició
Equip amb qui competeix un altre equip en un partit.
oponent
oponent
- ca adversari | adversària, n m, f
- ca contrari | contrària, n m, f
- ca contrincant, n m, f
- ca oponent, n m, f
- ca rival, n m, f
- es adversario
- es contrario
- es contrincante
- es rival
- fr adversaire
- fr opposant
- fr partenaire
- fr rival
- en contestant
- en opponent
- en rival
Definició
Jugador amb qui competeix un altre jugador en un partit.
oponent
oponent
- ca adversari -ària, adj
- ca contrari -ària, adj
- ca contrincant, adj
- ca oponent, adj
- ca rival, adj
- es adversario
- es contendiente
- es contrario
- es oponente
- es rival
- fr adverse
- fr opposant
- fr rival
- en opponent
Definició
Dit del jugador o l'equip amb qui competeix un altre jugador o equip en un partit.
orsai
orsai
- ca fora de joc, n m
- ca orsai, n m sin. compl.
- es fuera de juego
- fr hors-jeu
- en offside
Definició
Situació de joc consistent en la localització d'un atacant sense pilota més endavant que una pilota portada, jugada o tocada per un company d'equip, en una fase dinàmica, o bé més endavant que la línia de fora de joc, en una fase de conquesta.
Nota
- Un fora de joc es considera falta si el jugador implicat participa o intenta participar en el joc o obstaculitza un adversari.